Love Read Sleep

Witam was wszystkich bardzo serdecznie, w kolejnym poście. Dziś powoli zagłębimy się w kończący się rok 2017 i w książki, które pomimo małej ilości czasu, udało mi się przeczytać.  Zacznę może od tego co mnie wyjątkowo rozczarowało w 2017, a mianowicie mam 3 pozycje, zasługujące na miano niewypału, bądź porażki literackiej. Numer 1: Książę Lestat- Anne Rice   Dawno, dawno, przedawno się tak nie rozczarowałam. Jak na fankę Kronik Wampirów przystało, cieszyłam się niezmiernie, że Anne Rice kontynuuje tą sagę i wydaje kolejną powieść, czekałam z niecierpliwością na tą książkę. Bynajmniej... z każdym rozdziałem załamywałam się coraz bardziej. Anne Rice piszę na siłę, kombinuje, wydusza z bohaterów najodleglejsze fakty i mąci nimi aby tylko nadać książce charakter. Po przeczytaniu, nawet nie doszłam do końca, postanowiłam zaprzestać i więcej nie sięgać po następne Kroniki, zatrzymam się tam gdzie jeszcze autorka nie poci się przy pisaniu niestworzonych historii.  Numer 2:

Ostrzegam, ta lektura to nie przelewki. Umysł Einsteina i jego inteligencja to trudny orzech do zgryzienia, szczególnie jeśli ta pozycja obejmuje oryginalne publikacje, prace i wywiady. "Jak wyobrażam sobie świat" nie można nazwać w żaden sposób biografią najpopularniejszego fizyka, bardziej podróżą, do wnętrza jego myślenia. Każdy tekst, publikacja przybliża nas do nieznanej dotąd postaci, jaką był Albert Einstein. Książka została podzielona na ciekawe rozdziały, są to m.in: O Żydach, O Niemczech, Przyczynek do Nauki, Idee i Opinie. Przyznam szczerze, że część poświęcona Teorii Względności zdecydowanie mnie przerosła. To nie jest lektura dla laika. Łudziłam się, że będę w stanie zrozumieć tak zawiły tok myślenia. Język, fizyczna nomenklatura oraz te podrzędnie złożone zdania, to nie lada wyzwanie. Potrzebowałam kilku powtórzeń, aby dokładnie wczytać się i zrozumieć, o co mu tak na prawdę chodziło. Bynajmniej, ta książka to nie tylko fizyka ale również przyziemne tematy ja

Nie byłabym sobą, gdybym nie napisała o moim najlepszym powieściopisarzu, o wspaniałym twórcy kryminałów: Borisie Akuninie. Wiek XIX, brudne i śmierdzące zbrodnią zakamarki rosyjskiej stolicy, Dubrowka i jej tajemnice. Erast Pietrowicz Fandorin, wraz ze swoim japońskim partnerem Masą-san, zapobiegają wybuchnięciu anarchii, w tym objętym złem mieście. Ich przygody nie koncentrują się wyłącznie na Moskwie i Rosji. W swoich przygodach udają się również do dalszych zakątków Świata, tym samym przybliżają kulturę i obyczaje danego kraju. Erast Pietrowicz jest swego rodzaju "krzyżówką" Sherlocka Holmesa z Indianem Jonesem, który jest osadzony w realiach XIX-wiecznej Rosji. Można doszukać się miedzy nimi wielu wspólnych cech. Proza i wątki poruszane w poszczególnych tomach, należą do majstersztyku Akunina, których nie da się czytać i skończyć na jednej powieści. Siłą rzeczy ciągnie do kolejnej przygody. Boris Akunin barwnie ukazuje rosyjską rzeczywistość, pokazując nam tamtejszy

Agathy Christie chyba nikomu przedstawiać nie trzeba, a w związku z pojawieniem się nie tak dawno ekranizacji tej oto książki, postanowiłam poświęcić jej chwilę, jako że w końcu to jednak klasyk gatunku, zwanego kryminałem. Legendarny detektyw Herkules Poirot wyrusza w podróż sławnym Orient Ekspresem, próbując przedostać się do Europy po zakończonej sukcesem sprawie w Azji. Nieświadomy tego z kim podróżuje, Poirot magnetycznie wręcz ściąga na siebie kolejne śledztwo, tym razem takie, które dzieje się właściwie na jego oczach, a mianowicie kilka przedziałów dalej. Podróżniczy zamknięci w jednym pociągu, powoli zostają przesłuchani i po nitce do kłębka detektyw uzyskuje niezbędne informacje aby schwytać, nadal podróżującego, sprawcę morderstwa. Czy Poirot zdoła w tak małym gronie zachować zimną krew i schwytać mordercę? Tego przekonacie się tylko jeśli zajrzycie do tej książki. Christie jest autorką wielu kryminałów, za którymi ja osobiście nie przepadam. Proza oraz dość skompliko

Blichtr lat 60, światła fleszy i niekończące się imprezy. Świat kręcił się wokół najpopularniejszych artystów i milionerów, którzy tworzyli ówczesną bohemę oraz wydawali na świat  pikantne skandale. Jak pisarz z nizin Kansas wspina się na szczyt i dosięga gwiazd oraz kogo spotyka na swojej drodze? To wszystko w książce Melanie Benjamin pod tytułem "Łabędzie z piątej alei". Niepozorna różowa okładka książki, skrywa naprawdę istne cudo, dla fanów Nowego Jorku lat 60-tych, to będzie z pewnością lektura obowiązkowa. Pozycja Melanie Benjamin ukazuje nam świat z perspektywy raczkującego na salonach Trumana Capote, który dzięki swojemu dziełu "Z zimną krwią" trafia do czołówki najlepszych pisarzy swojej ery. Przy swoich niewątpliwie głębokich kontaktach z elitą nowojorską, krok po kroku, kieruje się na sam szczyt pisarskiej drabiny. Tam czeka na niego sława ale również wiele pułapek. Książka ujmuje swoją prawdziwością, realnością i wiernym oddaniem charakteru główneg

To dzieje się już teraz i nie jest Science-Fiction... Podczas  oficjalnej wizyty w Monachium ginie w dziwnych okolicznościach Sekretarz Stanów Zjednoczonych, nieznany dotąd wirus czy może atak terrorystów? Na tanzańskich polach uprawnych dochodzi do przełomu, na dotąd nieżyznej glebie, w przebiegu plagi armyworm wzrastają zdrowe kukurydze. Helen i Greg nie mogą doczekać się dziecka, kiedy wszystkie metody sztucznego zapłodnienia zawodzą, dostają nieoczekiwaną propozycję od New Garten, ich dziecko będzie lepszym gatunkiem. Co łączy te trzy historie? To wszystko w Helisie. Marc Elsberg jest autorem takich książek jak "Black Out" oraz "Zero" poruszających problemy ówczesnego, nowoczesnego świata oraz pokazując czym grozi postęp. W "Helisie" otrzymujemy potężną dawkę wiedzy z dziedziny inżynierii genetycznej, jednakże narracja autora pozwala nawet laikowi rozeznać się w tym rozległym temacie. Najnowsze metody ingerowania w materiał genetyczny dają odpo

Co czytać jesienią, czyli kilka pozycji obowiązkowych na listopadowe deszczowe dni, od Love Read Sleep <3  "Żółwie aż do końca" John Green. Szesnastoletniej Azie do głowy by nie przyszło, że będzie prowadzić śledztwo w sprawie tajemniczego zniknięcia miliardera Russella Picketta. Jest jednak sto tysięcy dolarów nagrody do zgarnięcia, no i jej Najlepsza i Najbardziej Nieustraszona Przyjaciółka Daisy bardzo chce rozwiązać tę zagadkę! Dziewczyny wspólnie próbują dotrzeć do Davisa, syna miliardera, którego Aza poznała kiedyś na letnim obozie. Na pozór niewiele  ich dzieli, ale tak naprawdę jest to przepaść. Aza się stara. Stara się być dobrą córką, dobrą przyjaciółką, dobrą uczennicą, a nawet dobrym detektywem, jednocześnie zmagając się z własnymi dręczącymi myślami, których spirala coraz bardziej się zacieśnia. Kolejna książka Johna Greena, jest to pierwsza książka napisana po dosyć długiej przerwie. John Green rozlicza się w niej ze swoją przeszłości

"Morderstwa i woń migdałów" to zbiór krótkich kryminałów, portret autorki przedstawiony w jej autobiografii oraz krótki kurs pisania powieści. Nie jest to typowa książka a raczej wstęp do twórczości Läckberg.  Minipowieści: - "Zamieć śnieżna" oraz "Woń Migdałów" to cudowne krótkie minipowieści a raczej minikrymianły pozwalające na zapoznanie się z pisaniem i fabułą jej przyszłych książek.  Nowele: - "Kawiarnia wdów", "Sen o Elisabeth" i "Elegancka śmierć"- to z kolei fantastycznie napisane, naprawdę krótkie kryminały ukazujące Femme-Fatale, kobiety morderczynie, jednakże w subtelny i delikatny sposób, jakby ich zbrodnie były popierane i słuszne.  Ta książka to pozycja obowiązkowa dla osób, które zaczynają podróż przez Skandynawię z Läckberg, jest to idealny wstęp do kolejnych tomów oraz ciekawy sposób na przedstawienie samej siebie jako autorki. Dzięki części autobiograficznej poznajemy życie tego skandynawski

Niewielkim spokojnym miastem Fjällbacka, u wybrzeży Szwecji, wstrząsa tragedia - Alexandra Wijkander została w niecodzienny sposób zamordowana, w swoim własnym mieszkaniu. Według pierwszych oświadczeń biegłych kryminologów popełniła ona samobójstwo. Rodzina oraz najbliżsi z otoczenia Alexandry nie potrafią pogodzić się z tą informacją, pragną dowieść, że została ona zamordowana. Ericka Falck, główna bohaterka, odkrywa nieznane dotąd fakty z życia swojej dawnej przyjaciółki, które rzucą nowe światło na prowadzone śledztwo ale i również na tragedie dokonane w Fjällbackce w przeszłości. Czy Alexandra Wijkander, tytułowa księżniczka z lodu była zdolna do odebrania sobie życia? oraz czy Falck podoła wyzwaniu które nałoży na nią rodzina zmarłej? "Księżniczka z lodu" jest to pierwsza powieść z sagi kryminalnej Camilli Läckberg. Już w trakcie czytania wiedziałam, że będę chciała zajrzeć do kontynuacji sagi i kolejnych tomów tej autorki. Läckberg w świetny sposób oddaje skandynaw

Islandia - kraj przez niektórych zapomniany a który dziś przeżywa renesans turystyczny. Ten niewielki kraj położony na kole podbiegunowym kryje nieznane dotąd historie, o których my, zwykli europejczycy nie wiele wiemy i w które za bardzo nie chcemy się wgłębiać. W książce "Szepty kamieni" dostajemy ogromną dawkę wiedzy o narodzie zamieszkujący ten nieprzyjazny teren. Berenika Lenard i Piotr Mikołajczak mieszkają na Islandii, postanawiają przemierzyć najdalej wysunięte krańce tego kraju aby lepiej poznać mentalność i kulturę Islandczyków. W rozmowach z tubylcami wychodzą na jaw wszystkie tajemnice tego kraju, od elfów po życie w samotności pod połaciem niekończącego się śniegu oraz wybuchów wulkanów. Na tą książkę wpadłam w Empiku, aby potem w Szczecinie moja siostra zdobyła autograf od Piotra Mikołajczaka na spotkaniu autorskim :-) Zawsze jestem ciekawska nowych miejsc, dlatego książka "Szepty kamieni" o historii Islandii była dla mnie wspaniałą lekturą. Wcześn

"Alec obudź się, Nel Abott nie żyje." Tym intrygującym stwierdzeniem rozpoczyna się najnowsza książka "Zapisane w wodzie" Pauli Hawkins, autorki bestselleru "Dziewczyna z pociągu". Już na wstępie muszę przyznać, że byłam sceptycznie nastawiona do tego świeżego literackiego objawienia. Po "Dziewczynie w pociągu" miałam bardzo mieszane uczucia, tym bardziej nowa książka była dla mnie kolejnym wyzwaniem. "Zapisane w wodzie opowiada historie dwóch sióstr i tajemnicy która ich w pewien sposób poróżniła. Dwie bliskie osoby oddalają się od siebie chcąc na nowo ułożyć sobie życie. Przy czym ciekawa i bezpośrednia Julia zagłębia historię kobiet, które w niewyjaśniony sposób odebrały sobie życie skacząc z urwiska. W powieści przeplata się magia, tajemnica śmierci oraz historia mieszkańców Topieliska. Co stało za śmiercią Julli i co mają z tym wspólnego jej siostra oraz miejscowi mieszkańcy? Co kryje w sobie Topielisko, które siłą magnetyczną przyci

XXI wiek czas w którym liczą się zarobki i kto gdzie pracuje. Jest to niewątpliwie czas wielkich rozczarowań i wszechobecnego zabiegania. Czas w którym cierpimy na "brak czasu". W ciagłym stresie próbujemy odnaleźć harmonnię, ale bez skutecznie. Nasze przyjaźnie zostają nadszarpnięte albo w ogóle popadają w ruine. Jak tego uniknać, jak skoncetrować się i znaleźć to co dla nas najważniejsze, a przede wszystkim jak pielęgnować i planować swòj czas. Te wszystkie odpowiedzi na pytania znajdziecie w książce Slow Life. Na początku podeszłam do tej pozycji bardzo sceptycznie, nastawiona bardziej na kiepski poradnik aniżeli na porządną lekturę. Jednakże bardzo pozytywnie się rozczarowałam. Wielu po lekturze może przyznać, że pomysły oraz porady Slow Life są niczym wymyślnym ani nowym dla nas. Dostępnych jest wiele książek traktujących ten temat, bynajmniej ja uważam, że w tym razem trafiliśmy na złoty poradnik. W ksiąźce Slow Life mamy wytłumaczony całą filozofie "zwolni

Alaska, srogi klimat, specyficzne społeczeństwo i troje bohaterów. Każde z nich otacza tajemnica i wyjątkowość. Losy młodych ludzi z szarą północno-amerykańską rzeczywistością, z jednej strony chęć ucieczki do normalności do cywilizacji a z drugiej ucieczka w przeszłość i odnajdywanie się w nowej zastanej rzeczywistości. Powieść jedyna w swoim rodzaju, przeplatające się historie które razem tworzą spójną całość. Książka "Zapach Domów Innych Ludzi" zachęca już na wstępie swoją piękną oprawą. Okładka przypomina wieczorne, bezchmurne niebo zasiane gwiazdami. Był to jeden z głównych powodów dla których sięgnęłam po tą pozycję. Akcja powieści rozwija się bardzo powoli, dopiero końcówka zaczyna porządnie wciągać. Atutem tej książki jest na pewno ukazanie rzeczywistości, normalnego życia na Alasce. Tego czym zajmują się zwykli ludzie, jakie mają perspektywy i jaki sposób myślenia posiada zwyczajny mieszkaniec Alaski. Niewątpliwie wiek bohaterów może, okres dojrzewania, powoduje,

Caden to nie jest normalny nastolatek, to chłopiec balansujący na granicy dwóch światów. W jednym musi zbawić świat, w drugim musi stawić czoła rzeczywistości, nad którą powoli traci kontrolę. Granica pomiędzy fantazją a zwyczajnym życiem zaciera się w szybkim tempie. Caden walczy z chorobą psychiczną, uciekając do swojej wyobraźni, tworzy w niej swój świat, gdzie na okręcie przemierza bezkresy oceanów, które w gruncie rzeczy są jego życiem i jego chorobą. Ta pozycja jest obowiązkowa, do obalenia stereotypów na temat tego czym jest choroba psychiczna i tego, że choroby psychiczne można leczyć. Caden Bosch to nie jest postać fikcyjna, a syn autora książki. Na chorobę psychiczną patrzymy z perspektywy chłopca, widzimy to jego oczami, co czuje, jak działają leki, jak długo trwa terapia i co dzieje się z ciałem gdy zostaje nafaszerowane farmakologicznymi "koktajlami" Mnie osobiście ta książka bardzo poruszyła, otworzyła nieco oczy na świat psychiatryczny. Czytało się ją jed

Gdy czytam książkę "Podróż do wnętrza Ziemi" wydaje mi się, że nikt już takich książek nie pisze. Jest to bardzo znana powieść Juliusza Verne, obok 80 Dni Dookoła Świata i Dzieci kapitana Granta. Świat przedstawiony w powieści wydaję się nie istnieć naprawdę, ani nie być realnym... jednak, jeśli czyta tą książkę dziecko w podstawówce, to jestem pewna, że obudzi w nim chęć zabrania plecaka i wyruszenia w podróż. Verne ukazuje świat, który czeka na nas jak na wyciągnięcie ręki, gdzie nie ma rzeczy niemożliwych. Axel razem ze swoim wujem prof. Lindenbrockiem postanawiają ruszyć na Islandię i dowieść, że tam kryje się wejście do wnętrza Ziemi. Razem z przewodnikiem Hansem przemierzają wulkan, jego wnętrze i wędrują pod płaszczem Ziemi odkrywając nieznane dotąd fakty z życia naszej Planety. Czy drugi równoległy świat istnieje pod znanymi nam oceanami i kontynentami, czy gdzieś we wnętrzu Ziemi jest inna przestrzeń? Polecam tą lekturę małym i dużym, dorosłym i dzieciom. Jest

Jest to moja pierwsza książka Niny George, z 3 tomowego cyklu o nieskończoności a za razem ostatnia w tej tematyce. Księga snów to ciekawa pozycja na pograniczu fantazji i realizmu. Główny bohater Henry w wyniku wypadku zostaje więźniem swojego ciała, podróżując miedzy świadomościami na granicy śmierci ukazuje nam świat z punktu osoby pogrążonej w śpiączce. Historia opowiadana jest oczami trzech bohaterów- Henry'ego, Samuela i Eddie przez co możemy nieco lepiej wgłębić się w uczucia poszczególnych postaci. Nie zawiodłam się na tej książce( pomimo dość odmiennych opinii blogerów), jest to interesująca lektura, dla osób które lubią ezoterykę, życie pozagrobowe, neurologię, stany śpiączkowe. Rzadko zagłębiamy się w problematykę osób odciętych od rzeczywistości, jest wiele teorii na temat tego, co osoby pogrążone w śpiączce czują, słyszą i gdzie się znajdują. Autorka nakreśla własną wizję owej rzeczywistości. Książka jest napisana w bardzo przystępny sposób, nie nudzi, akcja wydaje

Od czasu przeczytania Wampira Armanda ( a to nie jest pierwsza część Kronik Wampirów) byłam zakochana w świecie, który wykreowała Anne Rice. Z każdą kolejną powieścią zatapiałam się w rzeczywistości ciepłego i parnego Nowego Orleanu, pięknych ulic i will. Nie ukrywam, że wyczekiwałam tej powieści i śledziłam jej proces wydawniczy. Książka "Książę Lestat" zamyka moje chęci dalszego czytania Kronik. Pierwsza rzecz, która razi w książce, to chęć jeszcze szerszego rozbudowania świata wampirów. Ilość bohaterów, których Anne Rice wpuszcza do powieści jest miażdżąca, ja na pewnym etapie zadawałam sobie pytanie: skąd oni wszyscy się nagle wzięli? może pominęłam kogoś w czytaniu poprzednich części? Bynajmniej, zgubiłam się. Główny bohater, Lestat, wszyscy go dobrze znają, ekscentryczny i najbardziej charakterystyczny ze wszystkich wampirów Anne Rice. W tej książce ginie, tak jakby historia toczyła się wokół niego ale nie o nim. Nowe fakty które wychodzą na jaw, powodują, że dla m

Teoria względności, fizyka teoretyczna, powstanie wszechświata, kwarki, zderzacze hadronów... świat nauki jest pełen wspaniałych odkrywców, ale na myśl o fizyce, kto z was nie powie : "A jak fizyka? to pewnie Einstein". Nie bylibyście w błędzie, ponieważ jego prace wpłynęły znacząco na naszą teraźniejszość. Już we wcześniejszych książkach, bądź badaniach brano pod wysoką wątpliwość możliwość wymyślenia przez Alberta Einsteina wszystkich jego teorii, które nie tylko dały mu Nagrodę Nobla ale i wieczne miejsce w Panteonie Najwybitniejszych Naukowców. I tutaj pojawia się książka: Pani Einstein, czyli zapomniana partnerka Alberta Einsteina, o której nie wiele się wie, a która była równie wybitną fizyczką i matematyczką Mileva Maric. Powieść jest napisana w bardzo przystępny sposób, nie ma tutaj strikte naukowego języka a miejsce teorii i równań zajmuje historia miłosna obojga naukowców. Z racji tego, że jest to debiut Marie Benedict nie postawiłam jej wysokiej poprzeczki ale

Co sprawia, że Duńczycy to najszczęśliwszy naród na świecie? Co możemy uczynić aby również nasze życie nabrało barw, zwolniło i zredukowało codzienny stres? Hygge- enigmatyczne słowo oznaczające wygodę, przytulność i stan w którym chcemy się notorycznie znajdować. Książka jest cudownie wydana, okładka kryje pozłacane części oraz jej format jest przyjazny do czytania. Pozycja obowiązkowa, na nasze regały. Meik Wiking podchodzi do Hygge w bardzo profesjonalny sposób, oprócz naukowego wyjaśnienia, możemy dowiedzieć się jak funkcjonuje to pojęcie w innych krajach i kulturach. Jest to ciekawy przewodnik po tym jak być szczęśliwym, jak przeorganizować życie aby korzystać z niego garściami. W książce zostają opisane ciekawe wskazówki zarówno zakupowe jak i praktyczne, które wymagają od nas zmiany myślenia. Osobiście wezmę sobie te rady do siebie. Ciągle dokądś biegniemy po drodze zapominając czym jest bliskość, ciepło domowe... prozaiczne, proste czynności mogą tak wiele zmienić. Doda

Żyjemy w spokojnym kraju, z niewielką ilością mniejszości narodowych, z niskim poziomem zagrożenia terrorystycznego. Jednak karty naszej historii nie są do końca czyste i niesplamione krwią.  Historia nie zawsze jest poznana, często fakty zatajone nigdy nie wychodzą na światło dzienne. W tej książce dowiemy się o sprawach tragicznych, niewyjaśnionych, o zbrodniach które wstrząsnęły Polską. Książka to zbiór opowiadań bądź krótkich reportaży na temat najciekawszych spraw z czasów PRL. Zbrodnie których dokonano w tych czasach zawsze były intensywnie nagłaśniane i opinia publiczna, czasami sama była katem. Największe wrażenie zrobiły na mnie 2 sprawy o których już wcześniej co nie co słyszałam a mianowicie: Sprawa Zdzisława Marchwickiego, słynnego Wampira z Zagłębia oraz interesujący przypadek młodocianego Karola Kota który terroryzował Kraków. Ciekawym jest również przywoływanie bohaterów opowiadań w sztuce i filmie. Dzięki odnośnikom mamy szanse poznać głębiej kryminalne zagadki i sp

Jest to ostatnia książka z cyklu z Erastem Fandorinem. Tym razem przenosimy się na gorącą wyspę Kostarykę, gdzie Fandorin razem ze swoim oddanym przyjacielem Masą odkrywają podwodne miasto Atlantis, wizję przyszłości i nowego stylu życia. Oczywiście w powieści nie mogło się obyć bez walki mocarstw o władzę nad światem. W kolejnej części cofamy się w czasie do dawnej miłości Erasta Pietrowicza, która postanowiła rzucić doczesne dogodności i została przeoryszą w zakonie. W dziwnych okolicznościach ginie a Fandorin w ramach odświeżenia uczucia i długu wdzięczności postara się pomóc organom ścigania w schwytaniu mordercy Z kolei trzecia opowieść jest jeszcze bardziej interesująca ze względu na miejsce toczenia się akcji, a mianowicie chodzi tutaj o Polskę. W podróży pociągiem między Częstochową a Warszawą dochodzi do wypadku, będący na miejscu Fandorin szybko zapomni o urlopie by pomóc złapać winnego zdarzenia. Ze względu na moje zamiłowanie do powieści Borisa Akunina ta recenzja nie b

Londyn XVIII wiek, brudne i ciemne ulice, niebezpieczne zakamarki i morderstwo w tle. Główny bohater Lord John Grey stoi przed dwoma wyzwaniami, jednym z nich jest schwytanie zabójcy towarzysza broni a drugim zdekonspirowanie adoratora swojej siostry oraz niedopuszczenie do skandalu. Diana Gabaldon pieczołowicie opisuje Londyn i jego tajemnice oraz odkrywa przed nami skrywane tabu tamtych czasów. Opis książki bardzo do mnie przemówił, spodziewałam się ciekawie osadzonego w czasie morderstwa, typowego bohatera kryminałów na wzór Sherlocka Holmesa, to jednak nie było to. Lord John to nietuzinkowa postać ale i nie najbardziej utalentowany detektyw, na dodatek homoseksualista. Ten aspekt chyba najbardziej mnie zniesmaczył. Pomimo dość delikatnego opisania stosunków, czułam się zdegustowana, jak gdyby Diana Gabaldon chciała coś światu udowodnić, że detektyw gej to nie od dzisiaj tylko od dawna temat nr 1 i że jest to najnormalniejsza rzecz na świecie. Nie jestem homofobem ale jednak gdz

Margo, to nie jest zwykła nastolatka, to dziewczyna która wychowuje się w dzielnicy  przemocy i nienawiści.  Wydaje się, że jest jedyną osobą, ostoja normalności w otaczającym ją brutalnym świecie. Z chwilą wgłębiania się w powieść, odkrywamy prawdziwe oblicze Margo, skrywane rodzinne sekrety, myśli, plany oraz jej stosunek do otoczenia. Czy każda osoba urodzona pod złym adresem, w złej dzielnicy powiela wyryty na ulicach schemat? Czy jedna popełniona zbrodnia jest wstępem do następnych? Przy czytaniu tej książki byłam przekonana, że to świetny kryminał, książka pod patronatem portalu Lubimy Czytać - czyli coś co warto mieć na półce. Jednak już po kilku stronach zrozumiałam, że byłam w błędzie. Po pierwsze jest to książka stricte młodzieżowa, język, styl, główna bohaterka. Osobiście to do mnie nie przemówiło, szczególnie przewidywalność i taka prostota. Autorka jest znana z powieści romantycznych a moim zdaniem kryminały powinna sobie zwyczajnie odpuścić. Pomimo dość ciekawego prz